Sunday, November 29, 2009

भाषा-प्रतिष्ठानको मृत बगैंचा

यसपालि को हिउँदमा भाषा प्रतिष्ठानको बगैंचाबाट उसले


ढकमक्क फुलेका एकहुल भाषाफुलहरु टिपेर लग्यो

मखमली धागोमा तिनै फुलहरु श्रीमतीलाइ उन्न लगायो

प्रत्येक बिहान त्यही फूलमाला पहिरिएर उ हाम्रा गल्लि मा आउछ

हाम्रा दीनहीन सन्तानहरु लाइ सालीन सफलताका सुन्दर पाठहरु पढाएर जान्छ !



अस्तिको बिहान त्यहि प्रतिष्ठानको बाटो भएर हिड्दा

संयोगबस उ संग मेरो बाटो मै जम्का-भेट भयो

पन्डितको चिनालेख्ने कागज जस्तै लामो ठेली निकालेर

उसका कविखेत का भावी योजना हरु को पाठ सुनायो!



मैले बाटो मुनि फुलेका कविखेत हरुतिर देखाए

कान्ला माथि फक्रनै लागेका कोपिलाहरु पनि देखाए

बिना योजनापनि झुपडीका किनारैतिर फुलेका फूलहरु हेर्दै

उसले रिसले मुन्टो फर्काएर आफ्नै सालीनबाटो ततायो !



यसपाली उसको मालीले बगैचामा अत्याधिक बिषादी प्रयोग गरेछ

भाषा-प्रतिष्ठानका सबै होनहार कविफुलका बोटहरु मारेर गए

मखमली धागोमा उनिएका उसका थकित थुंगा हरु

हाम्रै बाटो मुनिका कविफुलहरु तिर हेर्दै टोलाएका छन!



माली बिना नै बाह्रै-मास फुल्ने हाम्रा बारीका कविफूलहरु

टाउको उठाएर भाषा-प्रतिष्ठानको मृत बगैंचा हेर्दैछन !!



बलदेव भट्ट"बिहानी"

डडेल्धुरा, जोगबुढा

हाल: सिंगापुर

Saturday, November 28, 2009

कविता को चित्रण

कविता को चित्रण

मेरो देश को अन्तिम कविता

मेरो देश को अन्तिम कविता

चन्द्र-मुख हली को खोजि

चन्द्र-मुख हली को खोजि

कविता को डिजिटल क्यामेरा

कविता को डिजिटल क्यामेरा

जोगाउ आफ्नो अस्मिता को कलेटी

जोगाउ आफ्नो अस्मिता को कलेटी

उत्तरकाल-खण्ड का कोलम्बस हरु

उत्तरकाल-खण्ड का कोलम्बस हरु

मेरा पाँच सपनाहरु

मेरा पाँच सपनाहरु

बाटो हरु मलाइ माफ गर

बाटो हरु मलाइ माफ गर

देश को पाठशाला

देश को पाठशाला

चुनौती हरु को पहिचान

चुनौती हरु को पहिचान

स्पार्टाकस हरु को देश

स्पार्टाकस हरु को देश

स्मृति खण्ड को बाटो

स्मृति खण्ड को बाटो

नया आयाम को खोजि

नया आयाम को खोजि

इतिहास लाइ पग्लिदो राप

इतिहास लाइ पग्लिदो राप

रात को बिलय

रात को बिलय

खेतका समुन्नत कविफुलहरु

खेतका समुन्नत कविफुलहरु

बुख्याँचाहरु ले चलाएको देश

बुख्याँचाहरु ले चलाएको देश

गीतको नियति

गीतको नियति

कलमका मिथकहरु

कलमका मिथकहरु

बयस्क इच्छाहरु

बयस्क इच्छाहरु

परदेशका खोचबाट

जुनका रेखाकिर्तीसँग


परेली भिजाएर कुहिरोले लेक ढाक्दा

परदेशका खोचबाट हामी

नयननिर बहाउछौ । ।



हारका सन्जाल मुनी

फापरका बिरुवा उजाडीएपछी

हार्वरफ्रन्टको आकाशमाथी चियाउने आँखा

कुहिरोलाई सराप्छन । ।



आफ्ना कान्लामुनीबाट

पलायन भएका पाइलाहरु

यादास्तका संघारमा एक्लोपनसँग

एकोहोरो गुनासो गर्न थालेपछी

आजको जुन आसुँको प्रयायी बन्छ

ओईलाईएको सपनाको सागर बन्छ । ।